یادداشت های جشنواره سی ام-6
انجماد سينمايي در نيمه اول جشنواره
سي امين دوره جشنواره فيلم فجر در نيمه اول خود ارائه دهنده آثاري بود كه بهترين توصيف براي آن ها انجماد و سرمازدگي است. جشنواره فيلم فجر داراي دو خاصيت بسيار مهم است؛ اين همايش از يك طرف گوياي بخش اعظم سياست هاي سينمايي دولت است و از طرف ديگر امكان مقايسه آثار وجريان هاي سينمايي را فراهم مي كند. با اين تعريف مي توان گفت كه متأسفانه در فضاي سينماي ايران همچنان دو جريان سينمايي تجارتي و شبه روشنفكرانه سلطه دارند. به طوري كه در پنج روز نخست جشنواره سي ام فيلم فجر، 90 درصد آثار به نمايش درآمده عضو اين دو جريان بودند.
آنچه فيلم تجارتي مي ناميم، نوعي از سينماست كه در آن كارگردان با هدف كسب سود اقتصادي بيشتر، ذائقه پست مخاطب را نشانه مي رود. برخي از آثار اين دوره از جشنواره در اين أمر افراط كرده و پا را از ابتذال هم فراتر نهاده اند. فيلم «زندگي خصوصي» سركرده اين گونه فيلم ها در موقعيت كنوني است. از نگاه مصلحانه،عدم وجود چنين فيلم هايي بهتر از وجودشان است. حتي اگر فيلم هاي تجارتي وقيح بتوانند در كوتاه مدت به رونق سينماي كشورمان كمك كنند، اما در دراز مدت باعث نزول سطح سليقه تماشاگر عام سينما و در نتيجه تضعيف روز افزون آثار فاخر و ارزشمند مي شوند. اما جريان غالب ديگر كه در جشنواره امسال حضور متراكم و پرحجم تري هم دارد، فيلم هاي شبه روشنفكرانه و سياه نما هستند. جرياني كه چند سال است علاوه بر بحران بي مخاطبي به ورطه ابتذال در انديشه ورزي نيز رسيده است. جشنواره فجر سي ام، يكي ديگر از بيماري هاي اين نوع فيلم ها را نيز برملا ساخته؛ ضعف شديد ساختاري! به طوري كه فيلم هايي چون «آمين خواهيم گفت» و «پل چوبي» كه ازجمله نمايندگان اين جريان سينمايي در جشنواره امسال محسوب مي شوند، حتي با نارضايتي دوستداران اين سبك آثار مواجه شدند. حتي دو فيلم «خرس» و «پذيرايي ساده» هم كه توسط فيلم سازاني نسبتا باتجربه ساخته شده اند، از نظر سخت افزاري و نرم افزاري درجايگاهي به مراتب ضعيف تر از يك فيلم دفاع مقدسي متوسط به نام «شور شيرين» قرار مي گيرند. به نظر مي رسد كه اگر برنامه ريزي ها و سياست هاي سينمايي كشور همچنان با محوريت اين گونه آثار بگردد، نمي توان انتظار تحول در عرصه هنر هفتم كشور را داشت. مي توان گفت،بهترين سياست براي سازمان تازه تأسيس سينمايي، عبور از اين دو جريان سينمايي و تقويت جريان سوم كه همان سينماي متعهد است باشد. اين يادداشت در شرايطي نگاشته مي شود كه تنها پنج روز از سي امين جشنواره بين المللي فيلم فجر گذشته است؛ روزهايي نااميدكننده و سرد! اما مي توان اميد داشت كه در نيمه باقي مانده جشنواره، آثاري گرما بخش روي پرده مركز جشنواره در برج ميلاد بيايد. فيلم هايي چون «روزهاي زندگي»، «ملكه»،«قلاده هاي طلا» و ... كه مي توانند گرما بخش اين گردهمايي سينمايي باشند.
سي امين دوره جشنواره فيلم فجر در نيمه اول خود ارائه دهنده آثاري بود كه بهترين توصيف براي آن ها انجماد و سرمازدگي است. جشنواره فيلم فجر داراي دو خاصيت بسيار مهم است؛ اين همايش از يك طرف گوياي بخش اعظم سياست هاي سينمايي دولت است و از طرف ديگر امكان مقايسه آثار وجريان هاي سينمايي را فراهم مي كند. با اين تعريف مي توان گفت كه متأسفانه در فضاي سينماي ايران همچنان دو جريان سينمايي تجارتي و شبه روشنفكرانه سلطه دارند. به طوري كه در پنج روز نخست جشنواره سي ام فيلم فجر، 90 درصد آثار به نمايش درآمده عضو اين دو جريان بودند.
آنچه فيلم تجارتي مي ناميم، نوعي از سينماست كه در آن كارگردان با هدف كسب سود اقتصادي بيشتر، ذائقه پست مخاطب را نشانه مي رود. برخي از آثار اين دوره از جشنواره در اين أمر افراط كرده و پا را از ابتذال هم فراتر نهاده اند. فيلم «زندگي خصوصي» سركرده اين گونه فيلم ها در موقعيت كنوني است. از نگاه مصلحانه،عدم وجود چنين فيلم هايي بهتر از وجودشان است. حتي اگر فيلم هاي تجارتي وقيح بتوانند در كوتاه مدت به رونق سينماي كشورمان كمك كنند، اما در دراز مدت باعث نزول سطح سليقه تماشاگر عام سينما و در نتيجه تضعيف روز افزون آثار فاخر و ارزشمند مي شوند. اما جريان غالب ديگر كه در جشنواره امسال حضور متراكم و پرحجم تري هم دارد، فيلم هاي شبه روشنفكرانه و سياه نما هستند. جرياني كه چند سال است علاوه بر بحران بي مخاطبي به ورطه ابتذال در انديشه ورزي نيز رسيده است. جشنواره فجر سي ام، يكي ديگر از بيماري هاي اين نوع فيلم ها را نيز برملا ساخته؛ ضعف شديد ساختاري! به طوري كه فيلم هايي چون «آمين خواهيم گفت» و «پل چوبي» كه ازجمله نمايندگان اين جريان سينمايي در جشنواره امسال محسوب مي شوند، حتي با نارضايتي دوستداران اين سبك آثار مواجه شدند. حتي دو فيلم «خرس» و «پذيرايي ساده» هم كه توسط فيلم سازاني نسبتا باتجربه ساخته شده اند، از نظر سخت افزاري و نرم افزاري درجايگاهي به مراتب ضعيف تر از يك فيلم دفاع مقدسي متوسط به نام «شور شيرين» قرار مي گيرند. به نظر مي رسد كه اگر برنامه ريزي ها و سياست هاي سينمايي كشور همچنان با محوريت اين گونه آثار بگردد، نمي توان انتظار تحول در عرصه هنر هفتم كشور را داشت. مي توان گفت،بهترين سياست براي سازمان تازه تأسيس سينمايي، عبور از اين دو جريان سينمايي و تقويت جريان سوم كه همان سينماي متعهد است باشد. اين يادداشت در شرايطي نگاشته مي شود كه تنها پنج روز از سي امين جشنواره بين المللي فيلم فجر گذشته است؛ روزهايي نااميدكننده و سرد! اما مي توان اميد داشت كه در نيمه باقي مانده جشنواره، آثاري گرما بخش روي پرده مركز جشنواره در برج ميلاد بيايد. فيلم هايي چون «روزهاي زندگي»، «ملكه»،«قلاده هاي طلا» و ... كه مي توانند گرما بخش اين گردهمايي سينمايي باشند.
این یادداشت در روزنامه کیهان منتشر شده است.
+ نوشته شده در پنجشنبه بیستم بهمن ۱۳۹۰ ساعت 9:32 توسط آرش فهیم
|